مطالعه رابطه نگرش، ادراک و انگیزش کارکنان با موفقیت سیاست و برنامه های خصوصی سازی

خصوصی سازی شرکت ها و موسسات تحت مالکیت دولت در اواخر دهه 1970 توسط دولت تاچر در انگلستان به عنوان ابزاری برای کمک به نوسازی اقتصاد غیرمولد انگلستان مطرح و بکار گرفته شد، و سپس به موجب یک موج جزر و مد اقتصادی در طی دهه 1990 رشد کرد و به عنوان یک ابزاربسیارمهم در فرآیند تغییر و تحول اقتصادی کشورهای مختلف دنیا از اقتصاد برنامه ای و دولتی به سوی اقتصاد آزاد و بازارشناخته شد. اجرای سیاست و برنامه های خصوصی سازی در کشورهای مختلف دنیا، و حتی در درون یک کشور همواره با موفقیت توام نبوده است. این عدم موفقیت بر این موضوع دلالت دارد که در اجرای سیاست و برنامه های خصوصی سازی، عوامل بسیاری ازجمله عوامل ساختاری، تکنولوژیکی، و رفتاری- انسانی تاثیر گذار هستند که عدم توجه به آنها زمینه شکست سیاست و برنامه های خصوصی سازی را فراهم می کند. این تحقیق با اتخاذ رویکرد رفتاری؛ رابطه بین ادراک کارکنان از خصوصی سازی، نگرش آنها نسبت به خصوصی سازی، و انگیزش شان برای همگامی با اجرای سیاست و برنامه های خصوصی سازی با موفقیت سیاست و برنامه های خصوصی سازی مطالعه می کند. ازسه شرکت  و موسسه تحت مالکیت دولت- سازمان جنگل ها و مراتع کشور، شرکت سهامی شیلات جمهوری اسلامی ایران وسازمان گوشت کشور به عنوان جامعه آماری تحقیق، داده جمع آوری شد. نتایج تحقیق نشان داد که نگرش کارکنان نسبت به خصوصی سازی در هر سه سازمان و ادراک در دو سازمان جنگل ها و مراتع کشور و شرکت سهامی شیلات جمهوری اسلامی؛ و انگیزش کارکنان برای همگامی با اجرای  سیاست و برنامه های خصوصی سازی در دو سازمان جنگل ها و مراتع کشور و سازمان گوشت کشوربا موفقیت سیاست و برنامه های خصوصی سازی رابطه معنی داری وجود دارد. پس از این نتیجه می توان استنباط کرد که  موفقیت سیاست و برنامه های خصوصی سازی به شناخت و معرفت کارکنان هر سازمان نسبت به اهداف و برنامه های خصوصی سازی، نگرش آنها نسبت به خصوصی سازی، سازگاری آن با سیستم های ارزشی افراد و بهبود کیفیت زندگی کاری و تضمین امنیت شغلی کارکنان بستگی دارد. همچنین نتایج آزمون anova و آزمون شفه نشان داد که بین سازمانهای مطالعه شده ازلحاظ ادراک کارکنان از خصوصی سازی، نگرش آنها نسبت به خصوصی سازی، و انگیزش شان برای همگامی با اجرای سیاست و برنامه های خصوصی سازی  و موفقیت سیاست و برنامه های خصوصی سازی تفاوت معنی داری وجود دارد، که بر این موضوع دلالت دارد هر سازمانی بایستی در اجرای برنامه های خصوصی سازی به شیوه اقتضایی عمل کند و متناسب با ساختار و فرهنگ خود با ملاحظه توسعه عدالت اقتصادی از شیوه های مناسب خصوصی سازی استفاده کند.